In mijn periode van verdrietverwerking heb ik regelmatig mijn gevoel van mij afgeschreven. Dat luchtte op. Het hielp mij in mijn rouwproces. En nog steeds vraagt het litteken op mijn hart om aandacht. Dus ik blijf schrijven. Ik deel hier mijn verhaaltjes. Niet alles is van mijzelf. Je leest ook teksten die mij inspireren.
Rouwen doe je niet enkel bij overlijden
Rouwen doe je niet alleen bij een overlijden. Ook voor, na of tijdens een scheiding (verlies van een gezamenlijk leven), ontslag (verlies van je baan en ook collega’s), pensionering (verlies van je werkend bestaan) en ziekte (verlies van vertrouwen in je lichaam) heb je tijd en aandacht nodig om het verlies te verwerken.
Rouwen is leren omgaan met je verdriet. Ga je het verdriet wegdrukken door heel hard te werken, alsmaar bezig te zijn of verdovende middelen te gebruiken dan schakel je je gevoel uit.
Reken er dan op dat het verdriet ergens in het lichaam gaat huisvesten en er een dag komt dat het er uit wil.
Rouw lijkt dan op een beurse plek die steeds intenser wordt.
In stilte aandacht geven, met liefde, geduld en vertrouwen, zal je helpen de plek op je hart te helen. Het komt en gaat. Steeds een beetje minder heftig.
Durf het aan. Gun het jezelf. Je bent het waard.
Impactvolle ervaringen in je leven vragen om (h)erkenning en liefdevolle aandacht met als doel om wat er is gebeurd echt aan te kijken, te doorvoelen, te accepteren en vervolgens opnieuw te integreren in je levensverhaal.