Liefmoeder

Vandaag ontwaakte ik met een nieuw begrip, een rol die ik onbewust al jarenlang vervul.

“U bent toch Thomas’ liefmoeder?” werd mij gevraagd door een huisgenoot van mijn middelste bonuszoon, terwijl ik zijn 22e verjaardagsfeest betrad. Liefmoeder? Had ik dat goed gehoord? “Eh…” verward was ik sprakeloos. Mijn partner sprong bij. “Nee, zij is niet Thomas’ moeder, maar ik ben zeker zijn vader.” Ook hij had het misverstaan.

Thomas voegde zich bij ons. “Liefmoeder is mijn creatie,” verklaarde hij. “Stiefmoeder leek me niet te passen. Dus koos ik voor liefmoeder.”

Ik was ontroerd. Nooit had ik mezelf gezien als een stiefmoeder, en nu blijk ik een liefmoeder te zijn. Wat een hartelijke gedachte!

Moeder – stiefmoeder – liefmoeder

Zelf moeder van 2 kinderen ben ik inmiddels een decennium-lang weduwe. En bijna negen jaar deel ik mijn leven met mijn nieuwe partner, vader van drie zonen – mijn bonuskinderen. Toen ik in hun leven kwam, woonden ze allemaal nog thuis; de oudste veertien, de jongste negen. We woonden om de week samen onder één dak, niet altijd volledig, want soms keerde ik terug naar mijn eigen huis. Maar vakanties brachten we als een vijftal door. Ik heb me nooit echt gemengd in de opvoeding, dat was niet mijn rol, vond ik. Misschien daarom dat het woord ‘stiefmoeder’ nooit bij me opkwam.

Bewustzijn

Nu zie ik mezelf in een ander licht. Als mijn bonuskinderen mij zien als een liefmoeder, dan speel ik onmiskenbaar een rol in hun leven. Wow.
Blijkbaar was ik zo verwikkeld in mijn eigen rouw en het vinden van balans in mijn leven, dat ik me niet bewust was van mijn betekenis voor mijn bonuszonen.

Ik ben er stil van.
—
Dit ontroerende voorbeeld wilde ik delen over onzichtbare banden die ons verbinden en de liefdevolle titels die we verdienen, zelfs zonder dat we het beseffen.