In mijn periode van verdrietverwerking heb ik regelmatig mijn gevoel van mij afgeschreven. Dat luchtte op. Het hielp mij in mijn rouwproces. En nog steeds vraagt het litteken op mijn hart om aandacht. Dus ik blijf schrijven. Ik deel hier mijn verhaaltjes. Niet alles is van mijzelf. Je leest ook teksten die mij inspireren.
Een retourtje hemel
Het is echt bijzonder wat mij gebeurde…
Ik heb wel eens van die dagen dat ik in mijn hoofd in gesprek ben met mijn lief die is heengegaan. De aanleiding is meestal een hulpvraag of een herinnering die me plotseling te binnen schiet. En als ik een binnenpretje heb dan zeg ik tegen de hemel: “Zie jij dat ook?”, wetende dat hij zou mee grinniken.
Een heavy maand
Dat doe ik het hele jaar door, en in september bewust wat vaker. Dat is de maand waarin hij in de 1e week jarig was, in de 3e week overleed en op de laatste dag van de maand begraven is. Een heftig maandje kun je wel zeggen ja.
Toeval?
En terwijl ik aan het mijmeren was, af en toe een traantje wegpinkte, hoorde ik een zwevend geluid boven mij. Ik keek omhoog en zag…
…. een prachtige rode luchtballon.
Heel bijzonder is dat niet met het mooie en warme weer op dat moment. Maar de tekst op het luchtvaartuig maakte het voor mij zo bijzonder:
Mee omhoog
Vol bewondering keek ik er naar.
Liefde
Langzaam voer de luchtballon voorbij. En terwijl mijn ogen de ballon volgden haalde ik diep adem. Een diepe teug warme lucht stroomde via mijn neus naar binnen. Wat een liefde voelde ik! Enorm verbonden met mijn lief in de hemel. Het voelde alsof ik echt even mee omhoog was. Naar de hemel en weer terug.
Ik blies uit. Mijn dag kon niet meer stuk.
Impactvolle ervaringen in je leven vragen om (h)erkenning en liefdevolle aandacht met als doel om wat er is gebeurd echt aan te kijken, te doorvoelen, te accepteren en vervolgens opnieuw te integreren in je levensverhaal.