In mijn periode van verdrietverwerking heb ik regelmatig mijn gevoel van mij afgeschreven. Dat luchtte op. Het hielp mij in mijn rouwproces. En nog steeds vraagt het litteken op mijn hart om aandacht. Dus ik blijf schrijven. Ik deel hier mijn verhaaltjes. Niet alles is van mijzelf. Je leest ook teksten die mij inspireren.
Onverwachts ontslag
Via een wekelijkse vergadering werd het gewoon medegedeeld. Mijn functie hield op te bestaan. Ze gingen de afdeling afstoten, dus van iedereen die daar werkzaam was werd ook afscheid genomen.
Woedend was ik! Over de manier waarop. Maar ook over het feit dat een ander kon beslissen dat mijn functie niets meer waard was.
Het grote verdriet kwam later. Toen ik besefte dat het echt menens was. Wat moest ik nu?
Het kwam weer goed hoor. Maar er was een zaadje gepland dat ik voor altijd waakzaam bleef. En in die periode heeft mijn lijf de woede opgeslagen, die zoveel jaren later opeens tot uitbarsting kwam.
Omdat het me bleef achtervolgen heb ik een coach geraadpleegd. Die hielp mij deze gebeurtenis aan te kijken, opnieuw te doorvoelen, te omarmen en te accepteren. Zowel met gesprekken als met lichaamswerk.
Het gevoel over deze gebeurtenis was heftiger dan ik dacht. Maar wat ben ik blij dat ik het heb aangepakt. Dat had ik veel eerder moeten doen.
Herken je dit? Lees verder.
Impactvolle ervaringen in je leven vragen om (h)erkenning en liefdevolle aandacht met als doel om wat er is gebeurd echt aan te kijken, te doorvoelen, te accepteren en vervolgens opnieuw te integreren in je levensverhaal.