Wanneer een intens verdriet me overvalt

Het is een vreemde gewaarwording, die emotie in mijn lichaam. Een diep verdriet overvalt me. Zomaar. Opeens.

Waar komt het vandaan? Waarom juist nu? Ik weet het niet.

Ik had zoveel plannen voor vandaag. Maar ik krijg niets gedaan.
Doelloos staar ik voor me uit. Niets kan me in beweging brengen.

Laat me met rust. Laat me even met rust. Even helemaal niets.

Geen idee waarom het verdriet nu ineens opkomt. Maar ik laat het toe.
Dat is het enige wat ik doe vandaag.

 

Hoe doe ik dat? Hoe laat ik het verdriet toe?

Ik ga zitten op de bank, sluit mijn ogen en richt me op mijn ademhaling.

Een keer adem ik heel diep in en blaas via mijn mond heel lang uit. Dat lucht al een beetje op.

Vervolgens scan ik mijn lijf waar het verdriet zich ophoudt.

Dat kunnen meerdere plekken zijn, maar meestal is er een plek die er het meest uitspringt.
Op die plek vestig ik mijn aandacht. Als je de behoefte voelt leg dan je handen op de plek.

Ik adem in, ga naar de verdrietplek, hou even mijn adem daar vast.

Voel en voel. Dan blaas ik langzaam via mijn mond uit. Dit herhaal ik een paar keer totdat het verdriet minder wordt of het minder pijn doet.
De tekst (affirmatie) die ik in stilte opzeg is “kom maar verdriet, ik omarm je.” Elke zin is goed. Laat het vanzelf ontstaan, daar hoef je niets voor te doen.

Dan ga ik staan en schud mijn armen en benen uit.

Soms doe ik ook mijn hoofd. Ligt er aan wat ik voel dat nodig is. Met het uitslaan van mijn benen en armen schud ik alles van mij af wat mij niet meer dient.

Als ik klaar ben dan sluit ik weer mijn ogen.

Mijn handen doe ik op elkaar met de vingers naar beneden vóór mijn onderbuik. Ik trek de handen omhoog naar mijn kin, draai nu mijn vingers naar de lucht en duw verder omhoog langs mijn hoofd tot ver boven mijn kruin. Via de zijkanten breng ik mijn armen terug op de plek bij mijn onderbuik. Dat doe ik 2x.
De reden dat ik dit doe is om de invloeden van buiten, andere energieën te weren. Ik trek als het ware een beschermlaag om mij heen.

Om de ontspanningsoefening af te sluiten sta ik rechtop, armen langs mijn lichaam.

Hoofd op, alsof het met een draadje met het plafond is verbonden. Kin ietsjes in, knieën van het slot.
En dan stel ik me zo voor dat een bundel van zonlicht via mijn kruin mijn lichaam instroomt. De warme gloed gaat via mijn hoofd naar mijn armen, borst, buik, bekken, benen en via mijn voeten de aarde in.
Dat herhaal ik een paar keer totdat ik voel dat ik rustig en ontspannen verder kan gaan met de dag.