In mijn periode van verdrietverwerking heb ik regelmatig mijn gevoel van mij afgeschreven. Dat luchtte op. Het hielp mij in mijn rouwproces. En nog steeds vraagt het litteken op mijn hart om aandacht. Dus ik blijf schrijven. Ik deel hier mijn verhaaltjes. Niet alles is van mijzelf. Je leest ook teksten die mij inspireren.
Weet je wat het verrassende is van scheiden?
Je gaat er niet aan dood.
Zoals bij een kogel door je hart of bij een botsing.
Dat zou wel moeten als iemand je trouw heeft gezworen en zegt dat hij nooit van je gehouden heeft. Dan zou je op slag dood moeten zijn.
Je zou je niet constant hoeven afvragen waarom je niks door had
Het lampje ging niet branden.
Ik moet het geweten hebben.
Uiteraard was ik te bang om de waarheid te zien. En angst maakt je suf.
Liefde maakt je blind
Ik wil niet meer blind zijn. Ik ben het zat om altijd maar bang te zijn. Ik wil nog dingen ontdekken, ervaren, beleven.
Bron: film ‘Under the Tuscan Sun’
Rouwen doe je niet alleen bij overlijden. Ook voor/na/tijdens een scheiding is er rouw. Verdriet om wat je is overkomen. Zet een rouwcoach / rouwmentor in om zelf weer te kunnen sturen.
Impactvolle ervaringen in je leven vragen om (h)erkenning en liefdevolle aandacht met als doel om wat er is gebeurd echt aan te kijken, te doorvoelen, te accepteren en vervolgens opnieuw te integreren in je levensverhaal.